Беларуская актывістка спрабавала трапіць ва Украіну, маючы на руках трэвэл-дакумент і пастаянны дазвол на жыхарства ў Чэхіі, але яе развярнулі, паведамляе "Наша Ніва".
Месяц дзяўчына планавала паездку ў Львоў, куды яе запрасілі на гарадское мерапрыемства. Актывістка павінна была прадстаўляць на ім беларускую моладзь.
Каб пераканацца, што яе прапусцяць на мяжы, беларуска пісала ва ўкраінскую амбасаду ў Чэхіі: там ёй сказалі, што візы не выдаюць і што дастаткова будзе трэвэл-дакумента і дазволу на пастаяннае пражыванне. Яе пратэрмінаваны беларускі пашпарт знаходзіўся ў чэшскіх чыноўнікаў.
3 красавіка дзяўчына перайшла мяжу Польшчы і села ў цягнік, які накіроўваўся да Украіны. Правадніца, якая павінна была праверыць дакументы, зблытала чэшскі трэвэл-дакумент з рэальным пашпартам і прапусціла беларуску без дадатковых пытанняў.
Ужо ў цягніку, падчас праверкі ад памежнай службы Украіны, высветлілася, што актывістцы патрэбна віза. Яе перавялі ў іншы вагон, дзе «быў цэлы натоўп памежнікаў». Яны спыталі, чаму дзяўчына думае, што ёй не патрэбна віза.
«Я пачала прыводзіць аргумент, што я пісала ў амбасаду, дзе мне адказалі, што праблем з уездам не будзе. Аднак толькі ў вагоне цягніка на тэрыторыі Украіны мне патлумачылі, што павінна быць не чэшскі, а ўкраінскі дазвол на пастаяннае пражыванне, каб не было праблем з уездам», — расказала яна «Нашай Ніве».
Памежнікі таксама звязалі гэта з тым, што ў трэвэл-дакуменце ў полі для грамадзянства ў дзяўчыны было напісана «бежанка» і толькі ў нацыянальнасці — «беларуска». Пры гэтым у адмове ва ўездзе пазначылі яе грамадзянства — «Беларусь».
«Яны сказалі, што калі б у мяне быў беларускі пашпарт, то без праблем бы пусцілі», — узгадвае дзяўчына.
Калі цягнік спыніўся ў Львове, беларуску адвялі ў закрытае памяшканне на вакзале — там яна шэсць гадзін чакала, пакуль можна будзе з’ехаць назад. Правадніца цягніка, якая пераблытала пашпарты, будзе павінна заплаціць штраф.
Памяшканне, у якім беларуска чакала на Львоўскім вакзале. Фота: архіў гераіні
Усе шэсць гадзін чакання ўкраінскія памежнікі ветліва размаўлялі з беларускай і пыталі, ці не трэба ёй папіць ці паесці.
«Мы настолькі душэўна размаўлялі пра тое, што адбываецца ва Украіне, у Беларусі. Мы зразумелі адно аднаго. І настолькі засталося станоўчае ўражанне ад паездкі, нягледзячы на гэты канфуз, які выйшаў, што я б з’ездзіла яшчэ раз без візы. Проста таму што мы класна правялі час разам», — кажа яна.
У пакоі, дзе сядзела актывістка, тэлевізар пастаянна паказваў навіны. Па каналах круцілі агітацыю ісці ў войска, а рэпарцёры расказвалі аб тым, куды патрапілі ракеты. Некалькі разоў прагучала паветраная трывога — людзі не рэагавалі на яе ні ў памяшканні, ні на вуліцы.
«Але калі так ацаніць сітуацыю, то я проста прыехала ў Львоў, каб шэсць гадзін паглядзець тэлевізар у закрытай прасторы і з’ехаць дадому».